چه سنی برای انجام ارتودنسی در کودکان خیلی زود است؟
برخی از افراد تصور می‌کنند که باید استفاده از بریس را به دوران راهنمایی و حتی دبیرستان موکول کنند، اما نکته جالب آن است که می‌توان در دوران کودکی مراقبت‌های ارتودنسی را آغاز کرد. سنی که دندان‌پزشکان برای ارزیابی اولیه ارتودنسی پیشنهاد می‌کنند، هفت سال است. آیا این پیشنهاد به این معناست که کودکان ۷ ساله می‌توانند از بریس استفاده کنند؟ در حقیقت این مسئله بسیار پیچیده است.
سن مناسب برای ارتودنسی کودکان چه زمانی است؟
حدود در سن ۷ سالگی اولین دندان کودک شما جوانه می‌زند به همین دلیل،سن مناسب ارتودنسی کودکان هفت سالگی است بنابراین هفت سالگی زمان مناسبی برای انجام چکاپ اولیه است. به این ترتیب متخصص ارتودنسی می‌تواند هرگونه مشکل جدی مانند مال‌اکلوژن، کراس‌بایت، کوچک بودن فک، یا بیرون‌زدگی دندان را در سنین کودکی تشخیص دهد و از پیشرفت آنها و بروز ناهنجاری جلوگیری کند. در برخی موارد، بیرون‌زدگی دندان آنقدر شدید است که دندان‌ها در معرض خطر آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند. در صورتی که دندان‌پزشک این مشکلات را شناسایی کند می‌تواند مرحله اول درمان را برای رفع مشکلات ساختار اسکلتی پیشنهاد دهد. به عنوان مثال در برخی موارد، استخوان فک بالا یا پایین بیش از حد رشد می‌کند یا رشد کافی ندارد که باعث بروز مشکلاتی مانند شلوغی و عدم انطباق دندان‌ها می‌شود. اقدامات درمانی این مرحله شامل ایجاد فضای بیشتر، یا استفاده از بریس‌های نسبی یا نگه‌دارنده فعال است، طول این پروسه درمانی از ۹ تا ۱۸ ماه متغیر است. معمولا دندان‌پزشک استفاده از نگه‌دارنده را توصیه می‌کند، والدین باید تا زمانی که همه دندان‌های دائمی کودک کامل می‌شوند هر ۴ تا ۶ ماه یکبار برای انجام چکاپ‌های منظم به دندان‌پزشک مراجعه کنند. پس از اتمام این مرحله، در صورت لزوم، دندان‌پزشک مرحله دوم مراقبت را پیشنهاد می‌دهد.
باید به خاطر داشته باشید که در اکثر مواقع انجام دادن این مرحله ضروری نیست. اگر متخصص ارتودنسی انجام این مرحله را به شما پیشنهاد داد، اطمینان حاصل کنید که به خوبی مشکل کودک را درک کرده‌اید و با راه‌حل پزشک موافق هستید. در برخی موارد خاص، انجام اقدامات درمانی اولیه می‌تواند از بروز برخی از مشکلات گفتاری و انجام عمل‌های جراحی دهان برای اصلاح این مشکلات جلوگیری کند. در صورتی که با نظر متخصص ارتودنسی موافق نیستید یا نگران مسائل دیگری هستید، می‌توانید نظر یک دندان‌پزشک دیگر را نیز جویا شوید. متخصص ارتودنسی باید هنگام پیشنهاد مرحله یک درمان جانب احتیاط را رعایت کند. اگر احساس می‌کنید که متخصص ارتودنسی برای انجام مرحله دوم شما را تحت فشار گذاشته است اجازه ندهید شما را وادار به انجام کاری نماید که تصور می‌کنید نادرست است.
نگرانی‌های والدین از انجام زود هنگام مراقبت‌های ارتودنسی در کودکان
برخی از والدین از انجام مراقبت‌های ارتودنسی در سنین کودکی واهمه دارند. هدف از انجام مراقبت‌های ارتودنسی بهبود وضعیت دهان و دندان است بنابراین متخصص ارتودنسی انجام بخشی از خدمات مراقبتی را تا زمانی که حداقل دندان‌های دائمی در لثه جوانه بزنند به تاخیر می‌اندازند، در غیر این صورت نمی‌تواند براکت را روی دندان‌ها نصب کند. اگر الگوی رشد کودک شما طولانی‌تر از سطح متوسط است، انجام اقدامات مربوط به اصلاح دندان به تأخیر می‌افتند و کودک به درمان‌های بیشتر نیاز خواهد داشت که باعث درد و ناراحتی غیرضروری برای کودک می‌شود، بار مالی اضافی را به همراه دارد، و شما باید زمان بیشتری را در مطب دندان‌پزشک صرف کنید، به این ترتیب اگر مرحله شامل جراحی نیز باشد احتمال عفونت و آسیب‌های بالقوه در سنین جوانی وجود دارد که باید به این موارد توجه نمایند. اگر در خصوص ارزیابی زودهنگام کودک خود نگران هستید، باید به خاطر داشته باشید که ارزیابی ارتودنسی در سنین پایین، ضرورتا به معنای درمان زودتر از موعد نیست. در اکثر کودکان بین سنین ۱۰ و ۱۴ سالگی و پس از رشد همه دندان‌ها دائمی آنها، متخصص ارتودنسی اقدام به نصب بریس می‌نماید. در اکثر کودکان فقط مرحله دوم اجرا می‌شود و نیازی به اجرای هر دو مرحله نیست.
مرحله دوم شامل درمان معمولی ارتودنسی است که در این مرحله متخصص ارتودنسی اقدام به نصب بریس یا نگه‌دارنده می‌نماید تا دندان‌های کج‌شده بتوانند در جای طبیعی خود قرار بگیرند و با یکدیگر انطباق داشته باشند. رایج‌ترین اقدامات ارتودنسی مرحله دوم عبارتند از: براکت فلزی معمولی، اینیوزیلاین، ارتودنسی پشت زبانی، مرتب‌کننده و نگه‌دارنده، و بریس‌های سرامیکی.
